این یک نظر کاملا شخصی هست. ولی تمایل دارم در زندگی مشترک این مورد رعایت بشه. احساس میکنم نگاه کردن به سریال های کره ای و یا ترکیه بیشتر برای وقت پر کردن هست. سریال های ترکیه که همش درباره خیانت و ... هست و کلا داره به شکل مستقیم این فرهنگ بد رو با سریال های به ظاهر قشنگ رواج میده و دلیلشون اینکه در واقعیت هست پس ما سریال واقعی میسازیم در حالی که اینا دارن با این کار واقعیت ها رو میسازن. سریال های کره ای هم به نظرم فقط داستان شیرین داره ولی محتوای با کیفیت نسبت به اون زمانی که میذاری نداره.

اصلا حس خوبی بهم نمیده که همسرم بشینه به این نوع سریال ها نگاه کنه. سریال های خوب این همه داریم که جدا از جذابیت یک جنبه آموزشی و ارتقای دانش هم داره، یادم هست من قدیم سریال فوق العاده Lost نگاه میکردم جدا از اینکه بسیار فوق العاده بود خیلی چیزها هم یاد گرفتم. بحث های روانشناسی بسیار جذابی این سریال داشت. یا سریال مثل فرار از زندان و ...

من از شما یک سوال ساده می‌پرسم، آیا تا حالا قهرمانی رو دیدید که توانایی نداشته باشه؟ قهرمان منظورم سوپرمن، بتمن و ... نیست. ممکنه مادر با لبخندهاش بشه قهرمان زندگی شما ولی لبخندهای مستمر قدرت میخواد.

انقدر نعمت داریم که نمیدونم از خدا کدومش رو تشکر کنم. اگر واقعا بخوام تشکر کنم باید هر ثانیه به فکر گفتن کلمه "خدایا شکر" باشم.

از پروفسور سمیعی سوال میپرسن و میگن احساس خوشبختی میکنی؟

اینطوری جواب میدن:

سال پیش بود ترم‌های اخر دانشگاه، به شدت برام عذاب‌اور بود. توی یک قفس بودم و همش به فکر کسب و کارم که چطور رشد بدم و چی کار کنم. به سختی، تمام ذهنم رو میتونستم تمرکز بدم تا بهترین زمان‌های عمرم رو بدم به درس های مزخرف این نظام آموزشی ناکارامد.

سلام. من همیشه فکر میکردم که هر زمان کار خوبی انجام دهم منتظر خدا باشم تا جواب بهم بده اما سخت در اشتباه بودم...