ﺷﻜﺴﭙﻴﺮ ﮔﻔﺖ:

ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ، ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯿﺪ ﭼﺮﺍ؟

ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ،

ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﺕ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺻﺪﻣﻪ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ... ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺍﺳﺖ ...

ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﺎﺵ ... ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻥ ... ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ ﻭ :

مسکینی دیدم با کفش پاره شکر می کرد خدا را !

گفتم که کفش پاره شکر خدا ندارد؟!

گفتا یکی شکر می کرد ، دیدم که پا ندارد …

دی هم تمام شد ... دفتر بهمن را باز کن ...

برگ اولش را ... با کاغذی از جنس دلت جلد کن ...

صفحه به صفحه اش را ... با امید خط کشی کن ...

صاف و یکدست ... اینبار بهتر ورق بزن‌ ...

با احتیاط بیشتری نگهش دار ... شروع به نوشتن کن ...

اینبار کمی خوش خط تر بنویس ... خط اول ...

به نام خدا...

سلام بهمن

خدای من بمان

ای دیدگانی تار ... می نویسم ... برای تو و برای دل !

دل !.... این دل تنگ و تنها ... امروز تنهاتر از هر زمان دیگری هستم.....

تو هستی ! .... در

از خدا پرسیدم: خدایا چطور می‌توان بهتر زندگی کرد؟ خدا جواب داد:گذشته‌ات را بدون هیچ تأسفی بپذیر، با اعتماد زمان  حالت را بگذران و بدون ترس برای آینده آماده شو.

ایمان را نگهدار و ترس را به گوشه‌ای انداز.

هیچ‌گاه به باورهایت شک نکن، شک‌هایت را باور نکن؛ زندگی شگفت‌انگیز است فقط اگر بدانید که چطور زندگی کنید.

مهم این نیست که قشنگ باشی، قشنگ این است که مهم باشی! حتی برای یک نفر

مهم این نیست که شیر باشی یا آهو مهم این است که با تمام توان شروع به دویدن کنی

کوچک باش و عاشق... که عشق می‌داند آئین بزرگ کردنت را

بگذار عشق خاصیت تو باشد نه رابطه خاص تو باکسی

موفقیت پیش رفتن است نه به نقطه پایان رسیدن

فرق نمی‌کند گودال آب کوچکی باشی یا دریای بیکران ... زلال که باشی آسمان در توست.

 

نلسون ماندلا