چند کلمه حرف با پدر و مادرهای آینده
--------------- مقدمه --------------
قبول دارید که پدر خوب بودن یک مهارت کسب کردنی هست؟
قبول دارید که مادر خوب بودن یک مهارت به دست اوردنی هست؟
قبول دارید که همسر خوب بودن یک مهارت اکتسابی هست؟
و در اخر آیا
قبول دارید برای اینکه راننده خوبی باشید باید مهارتش رو کسب کنید؟
از دوستی سوالی پرسیدم و گفتم:
فرض کن یک پدر بدون گواهی‌نامه و بدون داشتن مهارت رانندگی،به همراه زن و دو بچه‌اش سوار ماشین میشوند و داخل شهر می روند، حالا به نظرت این کار منطقی است؟ به نظرت خطرناک نیست؟ آیا امنیت زن و دو بچه به خطر نیوفتاده؟
بهم گفت:
این کار دیوانگیه
--------------- اصل کلام --------------
شماها برای اینکه یک راننده خوب باشید چه‌کار می‌کنید؟ برای به دست آوردن مهارت رانندگی چه اقداماتی انجام می‌دید ؟
خب معلومه، آموزشگاه‌های رانندگی ثبت‌نام می‌کنید و دوره هاش رو باید بگذرونید تا گواهی‌نامه بگیرید.
اگه گواهی‌نامه هم نداشته باشی پلیس شما رو جریمه میکنه
می‌بینید؟! الان شما میگید این چیزهای پیش‌پاافتاده رو همه میدونن که ولی خب چرا من میگم؟
بالاخره همه ما در این دنیا یک روزی راننده خواهیم شد، قطعاً بدون گواهی‌نامه راهنمایی و رانندگی جرئت نشستن پشت صندلی رو نداریم ولی اگه من بگم که خیلی از شماها قرار هست بدون "گواهی‌نامه زندگی" وارد زندگی مشترک بشید چی؟ حتی ممکنه خیلی از شماها تا الان واردشده باشید.
اون کسایی که والدین یا همسر خوبی هستند، مهارت دیدن، ممکنه توسط والدینشون، مثل پسری که توسط پدرش آموزش رانندگی میبینه، ولی نباید ریسک کرد و شما باید به دنبال این مهارت باشید.
کدوم از شماها برای پدر خوب بودن، برای مادر خوب بودن، برای همسر خوب بودن رفتید کسب مهارت کنید ؟؟؟؟ اصلاً تابه‌حال بهش فکر کردید؟ اصلا میدونید لازمه داشتن زندگی زیبا، کسب مهارت در زندگیه؟ آیا کسی که برنده مسابقات ماشین سواری یا رالی میشه بدون داشتن مهارت رانندگی براش امکان پذیر بود؟؟
جواب این سوال هات رو همه شما به خوبی میدونید
خیلی از شماها که با پدر و مادرتون زندگی می‌کنید توی فکرهای روزانه خودتون میگید "که کاش زود ازدواج کنم و اون زندگی که خودم دوست دارم رو تشکیل بدم"، خیلی از شماها که فرزند ندارید میگید "که اگه فرزند بیارم اون کاری که خودم دوست دارم رو میگم انجام بده اون طوری که خودم دوست دارم تربیتش میکنم، فرزندم رو آدم موفقی می‌سازم" و این فکرهایی که خیلی‌ها دارن
مثل این میمونه که گواهی‌نامه نداری و روی مبل نشستی، چشم هات رو بستی، داری فکر میکنی که فرمان ماشین دستت هست، استارت ماشین‌رو با قدرت میزنی، با سرعت رانندگی میکنی، دنده عوض میکنی و خیلی حرفه ای از بقیه سبقت میزنی ولی همه اینها توی ذهنت تصور میشه که داری حرفه ای رانندگی میکنی، ولی واقعاً مگه تو راننده خوبی هستی؟ این خوبه که آدم رویاهای خودش رو در ذهنش تجسم کنه ولی تا وقتی عمل نشه فقط یک رویا باقی میمونه
- چرا خیلی از ماها بدون داشتن مهارت، زندگی مشترک تشکیل میدیم؟؟؟
- چرا الان خیلی از پدران و مادران ما در زندگی مشکل دارن؟
- چرا عشق های کاذب زیاد شده؟؟
- چرا آمار طلاق انقدر بالاس؟
- چرا باید بچه‌های ما در محیطی لبریز از نزاع و دعوای والدین رشد کنند؟
- آیا به آسیب‌هایی که به بچه‌ها میرسه فکر کردید؟
- آیا میدونید هفت سال زندگی یک فرزند مهم‌ترین سال‌های زندگی‌اش هست؟
- آیا میدونید پایه‌های اخلاق و رفتار و حتی نگاه به زندگی یک کودک در هفت سال اول شکل میگیره؟؟
- و آیا میدونید شما به وجود آورنده نسل های خیلی زیادی بعد از خودتون هستید؟؟
--------------- حرف اخر --------------
من تجربه‌ای ندارم ولی تا آنجایی که تحقیق کردم هیچ‌چیز مهم‌تر از "درک متقابل" پیدا نکردم، اگه دیدی فرد موردنظر برای زندگی مشترک از درک بالایی برخوردار است بدون گزینه خوبی هس و اگه دیدی فرد موردنظر از "غرور" داره لبریز میشه چشم‌بسته روش خط قرمز بکش.
از شمایی که نگاه زیبا تون رو برای خوندن این متن هدیه کردید خواهش عاجزانه دارم، لطفاً قبل از شروع زندگی مشترک به دنبال کسب مهارت زندگی زناشویی برید، خواهش میکنم قبل از بچه‌دار شدن به کسب مهارت پدری و مادری برید، این خواهش یک فرزند کوچک جامعه از شما والدین آینده این سرزمین هست.
اگه ازدواج کردید حداقل مهارت‌ها رو تئوری بخونید و به‌صورت عملی در زندگی به کمک همسر تون اجرا کنید
تو فضای مجازی کلی کتاب با موضوع مهارت زناشویی یا فرزنداری وجود داره، کلی ویدیو رایگان مقالات مفید در این فضای مجازی وجود داره کلی کانال در تلگرام به صورت حرفه ای آموزش میدن، کافیه بخوای و یک جستجو انجام بدی
شماها فقط یک‌بار به دنیا می‌آیید.
زندگی را که دوست دارید رو بسازید قبل از اینکه مجبورشید زندگی که ساخته‌شده رو دوست داشته باشید.
منتظر انتقاد و پیشنهاد نظرات شما دوستانم
ارادتمند شما پوریا آریافر
