دو سالی بیشتر نبود که ازدواج کرده بود. به سختی و با بغض حرف میزد و می گفت که همسرم منو دوست نداره! می گفت من همیشه دوست داشتم با کسی ازدواج کنم که واقعاً و از ته دل من رو دوست داشته باشه و عشقش یک عشق قلبی و درونی باشه.
وقتی سعی داشتم بهش اثبات کنم که همسرت واقعاً دوستت داره، بهم گفت :
زندگی، یعنی عشق فرصت همراهی با، امید است درک همین اکنون است وزن نگاهی است که در خاطره ها می ماند حس شکوفایی یک مزرعه، در باور بذر ترجمه روشن خاک است، در آیینه عشق شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم رسم پذیرایی از تقدیر است یعنی تکاپو یعنی هیاهو شب نو، روز نو، اندیشه نویعنی حرکت و امید
