باید فقط به خدا پیله کرد

زیرا فقط با او می توان پروانه شد

خدا

دلم تنگ است از این دنیا ، چرایش را نمی‌دانم

من این شعر غم افزا را شبی صد بار میخوانم

چه می‌خواهم از این دنیا ، از این دنیای افسونگر

خدایا شکر که نفس میکشم خیلی ها این نعمت رو ندارن و با کپسول اکسیژن زنده هستند

خدایا شکر میتونم نگاه کنم به زیبایی هایی که افریدی، خیلی ها این نعمت رو ندارن

خدایا شکر میتونم لبخند بزنم به حکمتت، خیلی ها این نعمت رو ندارن

پیش از این‌ها فکر می‌کردم خدا

پیش از این‌ها فکر می‌کردم خدا

خانه‌ای دارد کنار ابرها

مثل قصر پادشاه قصه‌ها

خشتی از الماس خشتی از طلا

پایه‌های برجش از عاج و بلور

بر سر تختی نشسته با غرور

وقتی چترت خداست ...

بگذار ابر سرنوشت هر چقدر میخواهد ببارد

وقتی دلت با خداست ...

بگذار هر کسی میخواهد دلت را بشکند

وقتی توکلت با خداست: ...

بگذار هر چقدر میتوانند با تو بی انصافی کنند

وقتی امیدت با خداست: ...

بگذار هر چقدر میخواهند ناامیدت کنند

وقتی یارت خداست: ...

بگذار هر چقدر میتوانند نارفیق باشند

بگذار آسمان ببارد...

باکی نیست...

تو با خدا بمان

چون چتر خدا بزرگترین چتر دنیاست...